چیدمان-پرفورمنس زنی در انتهای غزل به ارائه‌ی متفاوت عکاسی در یک چیدمان مفهومی با موضوع زن پرداخته است. این چیدمان دربستر یک دامن چهل تکه که استعاره‌ای از هنر زنان سرزمینمان است، به ارائه‌ی نمادین موضوع پرداخته و زن را وادار به خودشناسی می‌نماید. این اثر همچنین با رویکرد مخاطب محور، تجربه‌ای مملو از دیروز، امروز و فرداهای زن معاصر را همچون میراثی که از گذشته به آینده می‌پیوندد به اشتراک گذاشته و در یک اجرای بی‌وقفه‌ب چهار ساعته حضور مخاطب را برای درنگی هرچند کوتاه مغتنم می‌شمارد.
این اثر در سه فصل متفاوت به‌نمایش درمی‌آید که فصل اول آن «نوستالژی کودکی»، فصل دوم «زن معاصر» و فصل سوم «خالق مهربان» نام دارد. عنوان «زنی در انتهای غزل» از مجموعه‌ی «مرد بی‌مورد» محمدسعید میرزایی استخراج شده است؛ از شعر زنی که آمده از حافظ و رسیده به ما، زنی همیشه در انتهای این غزل…
و من در این پروژه به عنوان پرفورمر حضور داشتم.
رآضیه اعرآبی