مجموعه‌ی «قاعدگی» اولین حضور جدی من در نقش یک هنرمند است. چرا که این چند عکسِ هرچند اندک، در هنگام پخش و حضورشان در مسابقه‌ی آنلاین عکاس هفته، سال ۱۳۸۹_۱۳۸۸، با انبوهی از نظرها و نقدهای مثبت و منفی روبرو گشت و در انتها عنوان بهترین عکاس هفته از سوی مخاطبین که اکثرا یا عکاس بودند یا علاقمند و آگاه به این حوزه، به من رسید. امری که با تمام تشویق‌ها و طرد شدن‌ها، مرا راغب کرد تا جدی‌تر دست به تجربه‌آزمایی در زمینه‌ی هنر بزنم.
“قاعدگی” به جاری شدن خون از پوشش داخلی رَحِم گفته می‌شود؛ که به‌طور منظم در جنس ماده‌ی گونه‌های خاصی از پستانداران از دوران بلوغ تا دوران پساقاعدگی رخ می‌دهد. در بسیاری از زنان، تغییرات فیزیکی متعددی در ارتباط با تغییرات طبیعی سطح هورمون‌های جنسی طی دوران قاعدگی رخ می‌دهد و با انقباضات عضلات رحم (کرامپ قاعدگی) که در قاعدگی ایجاد می‌شود، بسیاری از زنان کرامپ‌های شکمی دردناک را طی دوران قاعدگی تجربه می‌کنند. بعضی از زنان اختلالات روانی را نیر طی قاعدگی خود تجربه می‌کنند. این اختلالات از تحریک‌پذیری تا خستگی و یا حتی گریه کردن متغیر است.”
و من از قاعدگی، این عملکرد طبیعی که تنها خاص زنان در سراسر جهان است، به عنوان استعاره‌ای از رنجش یک زن در جامعه‌ای که در آن زن بودن را تجربه و زیست می‌کنم بهره بردم تا گواهی باشد از فشارها و دردهایی که هر روزه و هر لحظ در جامعه متحمل می‌شود و گاه به جان می‌خرد. چرا که تبعیض‌ها، قضاوت‌ها، محدودیت‌ها، اجبارها و انکارها تنها و تنها متوجه جنس ماده است که گاه و بی‌گاه به جاری شدن خون از پوشش داخلی مغزش ختم می‌شود تا بتواند در کالبد و روح یک زن نفس بکشد.
رآضیه اعرآبی